Кључна разлика: Спортско понашање се односи на 'поштено и великодушно понашање или третман других на спортском такмичењу'. Спортско понашање показује да се спорт или активност ужива ради спорта или активности. Игра се заснива на увјерењу да је побједа једина ствар која је битна и да се игра мора освојити под сваку цијену, чак и ако та цијена укључује неке неетичке праксе.
Спортско понашање се односи на 'поштено и великодушно понашање или третман других на спортском такмичењу'. Спортско понашање показује да се спорт или активност ужива ради спорта или активности. То указује да је циљ био не само да се побиједи, него да се забави. Спорт се игра за забаву и уживање, а не искључиво у сврху освајања. Спорт је осмишљен тако да има побједника или губитника, али то не значи да треба изгубити интегритет.
Спортско понашање показује врлине као што су праведност, самоконтрола, храброст и упорност. У спортском духу, нагласак је на третирању противника са поштовањем и поштеношћу, и да они играју игру етички слиједећи правила, и пустити најбољег човјека. Играч који ради све ово сматра се 'добрим спортом', док се особа која се не сматра сматра 'лошим спортом'.